λίγα χρόνια πιο μπροστά - θα συμβούνε όλα αυτά
που έχω τώρα να σας πω και να σας διηγηθώ,
και πιστέψτε με, θαρρώ,
είναι τόσο εφικτά - κι ας φαντάζουν ψεύτικα.
Να λοιπόν τι θα συμβεί - κάποτε σ’ αυτή τη γη:
Κάποτε σ’ αυτή γη, σε όλες τις πόλεις και στα χωριά, οι κάτοικοι θα ζούνε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ζούσαν και στην δική μου πόλη, που τη λέγανε Παρεχούπολη.
Στην Παρεχούπολη οι άνθρωποι είχαν καταφέρει με τον πολιτισμό τους να οργανώσουν και να φτιάξουν μια τέλεια κοινωνία, με συνθήκες παραδείσου.
Σ’ αυτή τη πόλη, με τα μέσα που διέθεταν, παρήγαγαν ηλεκτρονικά και ρομποτικά όσα αγαθά χρειάζονταν, γι’ αυτό είχαν καταργήσει την ανθρώπινη εργασία και το χρήμα, καθότι όλα τα αγαθά ήταν ελεύθερα.
Δεν υπήρχαν ούτε τράπεζες, ούτε εργοστάσια, ούτε καταστήματα, ούτε σπίτια, ούτε δικαστήρια, ούτε φυλακές, ούτε αυτοκίνητα, ούτε μέσα συγκοινωνίας.
Μόνο σε κάποια σημεία της πόλεως υπήρχαν αυτόματα μηχανήματα παραγωγής και διάθεσης αγαθών που τα ονομάζανε «Παροχές». Και αντί για σπίτια οι άνθρωποι είχαν «ηλεκτρονικές φωλιές».
Είχε εξαλειφθεί διαπαντός η ανάγκη για ανθρώπινη εργασία και φυσικά, ως εκ τούτου, εξαλείφθηκαν και ο ανταγωνισμός, οι κλοπές, η βία, η αδικία, οι αντιπαλότητες και οι αιτίες πολέμου.
Εκεί οι άνθρωποι δεν χρειάζονταν την ατομική ιδιοκτησία και την περιουσία. Ο πλούτος, με την έννοια της ατομικής περιουσίας και όλα τα μέσα παραγωγής του είχαν απαξιωθεί τελείως.
Οι αξίες και οι αρχές της οικονομίας είχαν και αυτές απαξιωθεί, γιατί στον ισολογισμό τους είχαν εξαλειφθεί τα μεγέθη του κόστους και υπήρχαν μόνο τα μεγέθη του κέρδους. Και βέβαια, οι λέξεις φόρος, φορολογία, τέλη, δασμοί ήταν λέξεις κενές χωρίς περιεχόμενο και αξία.
Το ενεργειακό πρόβλημα λύθηκε διαπαντός με την ανακάλυψη ενός μικροσωματιδίου, από το οποίο αντλούσανε ανεξάντλητη ενέργεια.
Η διατροφή τους, υποκαταστάθηκε από συμπυκνωμένη μάζα όλων των απαραίτητων θρεπτικών στοιχείων, τύπου «μάνα», την οποία παρασκεύαζαν αυτόματα τα ηλεκτρονικά και ρομποτικά μέσα και διατίθονταν ευρέως από τις παροχές.
Η τέρψη των αισθήσεων γίνονταν με τεχνικά μέσα και η απόλαυσή τους άγγιζε τα ανώτατα όρια ηδονής και ευχαρίστησης.
Για την υγεία τους, είχαν κατασκευάσει διάφορες αυτόματες νοσοκομειακές μονάδες, όπου μπαίνοντας μέσα σε ένα θάλαμο γίνονταν ηλεκτρονικά, αυτομάτως όλες οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, και ανάλογα με το πρόβλημα που εντοπίζονταν παρασκευάζονταν κατευθείαν και το αντίστοιχο χάπι για την πρόληψη ή την ίαση της νόσου.
Κάτι αντίστοιχο γινότανε και με την ισορροπία των συναισθημάτων. Με ένα χάπι ρυθμίζονταν αυτομάτως από τον εγκέφαλο όλα τα πάθη, τα ελαττώματα και οι αδυναμίες των συναισθημάτων.
Έτσι, οι άνθρωποι δεν ένοιωθαν φόβο, ούτε μίσος, ούτε ζήλεια, ούτε ντροπή, ούτε παθολογική αγάπη.
Αυτό, εκτός από την ορθολογική και ισορροπημένη βίωση του συναισθηματικού τους κόσμου, είχε και ως αποτέλεσμα να απαξιωθούν οι νόμοι και οι κανόνες, γιατί κανείς δεν τους παραβίαζε.
Έτσι, δεν υπήρχε αστυνόμευση, γιατί δεν υπήρχαν παραβάτες του νόμου. Και δεν υπήρχαν παραβάτες των νόμων, γιατί δεν είχαν να επωφεληθούν ή να κερδίσουν ή να ικανοποιήσουν κάτι από την παραβίασή τους.
Δεν υπήρχαν πια τα αίτια να κινητοποιούν την ιδιοτέλεια, το συμφέρον, την υστεροβουλία, την αδικία, τον παραλογισμό…
Τα δικαιώματα των ανθρώπων, εκπορεύονταν από την ίδια την δίκαιη, ανιδιοτελή και ελεύθερη κοινωνία τους.
Η Ειρήνη, η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη, η Ισότητα... ήταν έννοιες εξασφαλισμένες από το γεγονός του ότι, δεν κέρδιζε ούτε επωφελούνταν κανείς από την παραβίαση ή τη στέρησή τους.
Η σχέση επιθυμίας και απόλαυσης είχε μια αρμονική τιμή διότι, εκείνα που κάποτε ήταν απαγορευμένα, τώρα ήταν ελεύθερα και έτσι η αξία τους ήταν αντικειμενική.
Η εξουσία είχε χάσει την αίγλη και τη δύναμή της, με τη ρύθμιση των συναισθημάτων από τον εγκέφαλο, και την εξισορρόπηση των παθών. Έτσι, εξέλειψε η φιλοδοξία και ως εκ τούτο δεν υπήρχαν φιλόδοξοι άνθρωποι για να ασκήσουν την εκτελεστική εξουσία, αλλά ούτε και η ανάγκη υπήρχε να κυβερνηθεί η πόλη από κανέναν.
Ακόμα και η ταυτότητα είχε καταργηθεί, διότι δεν χρειάζονταν, ούτε οι αριθμοί, ούτε τα ονόματα, ούτε τα μητρώα. Όλα αυτά αντικαταστάθηκαν με την ενσάρκωση του πνεύματος στην κοινωνική υπόσταση του καθενός.
Η διοικητική αρχή ήταν άγνωστη έννοια στην πόλη αυτή. Ο μοναδικός θεσμός που λειτουργούσε, ήταν ο θεσμός της οικογένειας, ο οποίος βασίζονταν επάνω στο αίσθημα της αυτοσυντήρησης και στην ανάγκη της διαιώνισης του είδους.
Με τα τεχνολογικά μέσα τους είχαν καταφέρει να ελέγχουν, να προγραμματίζουν και να ρυθμίζουν τα καιρικά φαινόμενα. Ρυθμίζανε τη θερμοκρασία, την υγρασία, τον άνεμο, τις βροχές, τα χιόνια, τις θύελλες και τους τυφώνες και ταυτόχρονα ρυθμίζανε τους παράγοντες για την πρόληψη και προστασία του περιβάλλοντος.
Τον ίδιο έλεγχο ασκούσανε και στα γεωλογικά φαινόμενα. Ελέγχανε τους σεισμούς, τα ηφαίστεια, τις παλίρροιες τα τσουνάμι και όπως είναι φυσικό, είχαν κατακτήσει και ήλεγχαν ακόμα και το ηλιακό μας σύστημα.
Την παιδεία, την είχαν εξασφαλισμένη χάρη στην βιοσύνθεση, όπου με την παρέμβασή της, στο γνωστικό πεδίο, ρυθμίζανε βιοχημικά όλες τις εγκεφαλικές ουσίες που συντελούσαν στην ανάπτυξη της ευφυΐας.
Στην παιδεία συνεπικουρούσαν ακόμη και τα οπτικοακουστικά μέσα, όπου με την εικονική πραγματικότητα, οι άνθρωποι μετείχαν σε βιωματικές εμπειρίες και διεύρυναν έτσι συνεχώς τις γνώσεις τους και ανέπτυσσαν την κριτική, την συνθετική και την αναλυτική σκέψη τους.
Η επικοινωνία φυσική και ηλεκτρονική γίνονταν στα πλαίσια της ψυχαγωγίας, της ενημέρωσης και ανταλλαγής ιδεών και γνώσεων.
Τα αυτοκίνητα και όλα τα μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς, εξέλειψαν από την πόλη τους, χάρη στην εικονική πραγματικότητα. Τις βιωματικές εμπειρίες, για να τις αποκτήσουν, δεν χρειάζονταν να διανύσουν αποστάσεις, καθότι με την ανάπτυξη της τηλεπικοινωνίας, μέσα στις «ηλεκτρονικές φωλιές τους», μηδένιζαν το χρόνο και τις αποστάσεις με την εικονική πραγματικότητα. Μέσα σε ένα θάλαμο ψευδαισθήσεων, ταξίδευαν και αποκτούσαν βιωματικές εμπειρίες καλύτερες κι από τις πραγματικές.
Το σύστημα υποδομής της ηλεκτρονικής και ρομποτικής λειτουργίας της πόλεως, για τις περιπτώσεις λαθών ή βλαβών, διέθετε άλλα, αυτόματα συστήματα ελέγχου, αυτορρύθμισης, βελτίωσης και αναβάθμισης της λειτουργίας του, τα οποία εγγυόταν 100% την ομαλή και αέναη λειτουργία του.
Έτσι, οι άνθρωποι ασχολούνταν μόνο με τις καλές τέχνες, ψυχαγωγούνταν με την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής και απολάμβαναν τη ζωή.
Μάλιστα, όπως ήταν φυσικό, αυτό το κοινωνικό τους μοντέλο, το είχαν υιοθετήσει όλες οι πόλεις επάνω στη γη.
Είχαν αντιληφθεί την ωφελιμότητα και το νόημα της ζωής, το οποίο κυριαρχούσε μέσα στην ευταξία τους και είχαν πετύχει να το βιώνουν.
Το σημαντικότερο όμως, από όλα που είχαν πετύχει οι άνθρωποι αυτοί, ήταν η πλήρωση και η ετοιμότητά τους ως όντα να δεχθούν την φανέρωση του "Θεού".
Ήταν άλλωστε γενετικώς προγραμματισμένοι, μέσω της εξελικτικής διαδικασίας, να φθάσουν εκεί…
Δημήτρης Τσιγάρας
είναι τόσο εφικτά - κι ας φαντάζουν ψεύτικα.
Να λοιπόν τι θα συμβεί - κάποτε σ’ αυτή τη γη:
Κάποτε σ’ αυτή γη, σε όλες τις πόλεις και στα χωριά, οι κάτοικοι θα ζούνε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ζούσαν και στην δική μου πόλη, που τη λέγανε Παρεχούπολη.
Στην Παρεχούπολη οι άνθρωποι είχαν καταφέρει με τον πολιτισμό τους να οργανώσουν και να φτιάξουν μια τέλεια κοινωνία, με συνθήκες παραδείσου.
Σ’ αυτή τη πόλη, με τα μέσα που διέθεταν, παρήγαγαν ηλεκτρονικά και ρομποτικά όσα αγαθά χρειάζονταν, γι’ αυτό είχαν καταργήσει την ανθρώπινη εργασία και το χρήμα, καθότι όλα τα αγαθά ήταν ελεύθερα.
Δεν υπήρχαν ούτε τράπεζες, ούτε εργοστάσια, ούτε καταστήματα, ούτε σπίτια, ούτε δικαστήρια, ούτε φυλακές, ούτε αυτοκίνητα, ούτε μέσα συγκοινωνίας.
Μόνο σε κάποια σημεία της πόλεως υπήρχαν αυτόματα μηχανήματα παραγωγής και διάθεσης αγαθών που τα ονομάζανε «Παροχές». Και αντί για σπίτια οι άνθρωποι είχαν «ηλεκτρονικές φωλιές».
Είχε εξαλειφθεί διαπαντός η ανάγκη για ανθρώπινη εργασία και φυσικά, ως εκ τούτου, εξαλείφθηκαν και ο ανταγωνισμός, οι κλοπές, η βία, η αδικία, οι αντιπαλότητες και οι αιτίες πολέμου.
Εκεί οι άνθρωποι δεν χρειάζονταν την ατομική ιδιοκτησία και την περιουσία. Ο πλούτος, με την έννοια της ατομικής περιουσίας και όλα τα μέσα παραγωγής του είχαν απαξιωθεί τελείως.
Οι αξίες και οι αρχές της οικονομίας είχαν και αυτές απαξιωθεί, γιατί στον ισολογισμό τους είχαν εξαλειφθεί τα μεγέθη του κόστους και υπήρχαν μόνο τα μεγέθη του κέρδους. Και βέβαια, οι λέξεις φόρος, φορολογία, τέλη, δασμοί ήταν λέξεις κενές χωρίς περιεχόμενο και αξία.
Το ενεργειακό πρόβλημα λύθηκε διαπαντός με την ανακάλυψη ενός μικροσωματιδίου, από το οποίο αντλούσανε ανεξάντλητη ενέργεια.
Η διατροφή τους, υποκαταστάθηκε από συμπυκνωμένη μάζα όλων των απαραίτητων θρεπτικών στοιχείων, τύπου «μάνα», την οποία παρασκεύαζαν αυτόματα τα ηλεκτρονικά και ρομποτικά μέσα και διατίθονταν ευρέως από τις παροχές.
Η τέρψη των αισθήσεων γίνονταν με τεχνικά μέσα και η απόλαυσή τους άγγιζε τα ανώτατα όρια ηδονής και ευχαρίστησης.
Για την υγεία τους, είχαν κατασκευάσει διάφορες αυτόματες νοσοκομειακές μονάδες, όπου μπαίνοντας μέσα σε ένα θάλαμο γίνονταν ηλεκτρονικά, αυτομάτως όλες οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, και ανάλογα με το πρόβλημα που εντοπίζονταν παρασκευάζονταν κατευθείαν και το αντίστοιχο χάπι για την πρόληψη ή την ίαση της νόσου.
Κάτι αντίστοιχο γινότανε και με την ισορροπία των συναισθημάτων. Με ένα χάπι ρυθμίζονταν αυτομάτως από τον εγκέφαλο όλα τα πάθη, τα ελαττώματα και οι αδυναμίες των συναισθημάτων.
Έτσι, οι άνθρωποι δεν ένοιωθαν φόβο, ούτε μίσος, ούτε ζήλεια, ούτε ντροπή, ούτε παθολογική αγάπη.
Αυτό, εκτός από την ορθολογική και ισορροπημένη βίωση του συναισθηματικού τους κόσμου, είχε και ως αποτέλεσμα να απαξιωθούν οι νόμοι και οι κανόνες, γιατί κανείς δεν τους παραβίαζε.
Έτσι, δεν υπήρχε αστυνόμευση, γιατί δεν υπήρχαν παραβάτες του νόμου. Και δεν υπήρχαν παραβάτες των νόμων, γιατί δεν είχαν να επωφεληθούν ή να κερδίσουν ή να ικανοποιήσουν κάτι από την παραβίασή τους.
Δεν υπήρχαν πια τα αίτια να κινητοποιούν την ιδιοτέλεια, το συμφέρον, την υστεροβουλία, την αδικία, τον παραλογισμό…
Τα δικαιώματα των ανθρώπων, εκπορεύονταν από την ίδια την δίκαιη, ανιδιοτελή και ελεύθερη κοινωνία τους.
Η Ειρήνη, η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη, η Ισότητα... ήταν έννοιες εξασφαλισμένες από το γεγονός του ότι, δεν κέρδιζε ούτε επωφελούνταν κανείς από την παραβίαση ή τη στέρησή τους.
Η σχέση επιθυμίας και απόλαυσης είχε μια αρμονική τιμή διότι, εκείνα που κάποτε ήταν απαγορευμένα, τώρα ήταν ελεύθερα και έτσι η αξία τους ήταν αντικειμενική.
Η εξουσία είχε χάσει την αίγλη και τη δύναμή της, με τη ρύθμιση των συναισθημάτων από τον εγκέφαλο, και την εξισορρόπηση των παθών. Έτσι, εξέλειψε η φιλοδοξία και ως εκ τούτο δεν υπήρχαν φιλόδοξοι άνθρωποι για να ασκήσουν την εκτελεστική εξουσία, αλλά ούτε και η ανάγκη υπήρχε να κυβερνηθεί η πόλη από κανέναν.
Ακόμα και η ταυτότητα είχε καταργηθεί, διότι δεν χρειάζονταν, ούτε οι αριθμοί, ούτε τα ονόματα, ούτε τα μητρώα. Όλα αυτά αντικαταστάθηκαν με την ενσάρκωση του πνεύματος στην κοινωνική υπόσταση του καθενός.
Η διοικητική αρχή ήταν άγνωστη έννοια στην πόλη αυτή. Ο μοναδικός θεσμός που λειτουργούσε, ήταν ο θεσμός της οικογένειας, ο οποίος βασίζονταν επάνω στο αίσθημα της αυτοσυντήρησης και στην ανάγκη της διαιώνισης του είδους.
Με τα τεχνολογικά μέσα τους είχαν καταφέρει να ελέγχουν, να προγραμματίζουν και να ρυθμίζουν τα καιρικά φαινόμενα. Ρυθμίζανε τη θερμοκρασία, την υγρασία, τον άνεμο, τις βροχές, τα χιόνια, τις θύελλες και τους τυφώνες και ταυτόχρονα ρυθμίζανε τους παράγοντες για την πρόληψη και προστασία του περιβάλλοντος.
Τον ίδιο έλεγχο ασκούσανε και στα γεωλογικά φαινόμενα. Ελέγχανε τους σεισμούς, τα ηφαίστεια, τις παλίρροιες τα τσουνάμι και όπως είναι φυσικό, είχαν κατακτήσει και ήλεγχαν ακόμα και το ηλιακό μας σύστημα.
Την παιδεία, την είχαν εξασφαλισμένη χάρη στην βιοσύνθεση, όπου με την παρέμβασή της, στο γνωστικό πεδίο, ρυθμίζανε βιοχημικά όλες τις εγκεφαλικές ουσίες που συντελούσαν στην ανάπτυξη της ευφυΐας.
Στην παιδεία συνεπικουρούσαν ακόμη και τα οπτικοακουστικά μέσα, όπου με την εικονική πραγματικότητα, οι άνθρωποι μετείχαν σε βιωματικές εμπειρίες και διεύρυναν έτσι συνεχώς τις γνώσεις τους και ανέπτυσσαν την κριτική, την συνθετική και την αναλυτική σκέψη τους.
Η επικοινωνία φυσική και ηλεκτρονική γίνονταν στα πλαίσια της ψυχαγωγίας, της ενημέρωσης και ανταλλαγής ιδεών και γνώσεων.
Τα αυτοκίνητα και όλα τα μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς, εξέλειψαν από την πόλη τους, χάρη στην εικονική πραγματικότητα. Τις βιωματικές εμπειρίες, για να τις αποκτήσουν, δεν χρειάζονταν να διανύσουν αποστάσεις, καθότι με την ανάπτυξη της τηλεπικοινωνίας, μέσα στις «ηλεκτρονικές φωλιές τους», μηδένιζαν το χρόνο και τις αποστάσεις με την εικονική πραγματικότητα. Μέσα σε ένα θάλαμο ψευδαισθήσεων, ταξίδευαν και αποκτούσαν βιωματικές εμπειρίες καλύτερες κι από τις πραγματικές.
Το σύστημα υποδομής της ηλεκτρονικής και ρομποτικής λειτουργίας της πόλεως, για τις περιπτώσεις λαθών ή βλαβών, διέθετε άλλα, αυτόματα συστήματα ελέγχου, αυτορρύθμισης, βελτίωσης και αναβάθμισης της λειτουργίας του, τα οποία εγγυόταν 100% την ομαλή και αέναη λειτουργία του.
Έτσι, οι άνθρωποι ασχολούνταν μόνο με τις καλές τέχνες, ψυχαγωγούνταν με την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής και απολάμβαναν τη ζωή.
Μάλιστα, όπως ήταν φυσικό, αυτό το κοινωνικό τους μοντέλο, το είχαν υιοθετήσει όλες οι πόλεις επάνω στη γη.
Είχαν αντιληφθεί την ωφελιμότητα και το νόημα της ζωής, το οποίο κυριαρχούσε μέσα στην ευταξία τους και είχαν πετύχει να το βιώνουν.
Το σημαντικότερο όμως, από όλα που είχαν πετύχει οι άνθρωποι αυτοί, ήταν η πλήρωση και η ετοιμότητά τους ως όντα να δεχθούν την φανέρωση του "Θεού".
Ήταν άλλωστε γενετικώς προγραμματισμένοι, μέσω της εξελικτικής διαδικασίας, να φθάσουν εκεί…
Δημήτρης Τσιγάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου