ΠΑΡΑΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ
Ο ΦΕΓΚΑΛΕΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ
Από αρχέγονο καιρό υπήρχε η συνήθεια,
οι άνθρωποι να ψάχνουνε να βρούνε την αλήθεια
και στον αγώνα τους αυτό, να πιάσουν τ’ όνειρό τους,
άλλοι ασκούσαν την ψυχή κι άλλοι το μυαλό τους.
Άλλοι με άθλους κοίταζαν να γίνουνε μεγάλοι
κι άλλοι τη ρώμη του μυαλού ερίχνανε στη πάλη.
Στο μόχθο αυτό, της άθλησης, ώστε να συλλαβίσουν
το νόημα της ζωής ή στο αίνιγμα του θανάτου να απαντήσουν,
εγώ ένα μύθο θα σας πω, για κάποιον Φεγκαλέο,
που κυνηγούσε το άριστο, το αληθινό, το ωραίο
και προσπαθούσε πάντοτε να φτάσει το ευκταίο.
Μη σας φανεί περίεργο γιατί, αλήθεια λέω…
το είδα με τα μάτια μου, τ’ άκουσα με τ’ αυτιά μου,
Ο ΦΕΓΚΑΛΕΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ
Από αρχέγονο καιρό υπήρχε η συνήθεια,
οι άνθρωποι να ψάχνουνε να βρούνε την αλήθεια
και στον αγώνα τους αυτό, να πιάσουν τ’ όνειρό τους,
άλλοι ασκούσαν την ψυχή κι άλλοι το μυαλό τους.
Άλλοι με άθλους κοίταζαν να γίνουνε μεγάλοι
κι άλλοι τη ρώμη του μυαλού ερίχνανε στη πάλη.
Στο μόχθο αυτό, της άθλησης, ώστε να συλλαβίσουν
το νόημα της ζωής ή στο αίνιγμα του θανάτου να απαντήσουν,
εγώ ένα μύθο θα σας πω, για κάποιον Φεγκαλέο,
που κυνηγούσε το άριστο, το αληθινό, το ωραίο
και προσπαθούσε πάντοτε να φτάσει το ευκταίο.
Μη σας φανεί περίεργο γιατί, αλήθεια λέω…
το είδα με τα μάτια μου, τ’ άκουσα με τ’ αυτιά μου,
τ’ ακούμπησα, τα ένοιωσα όλα με την καρδιά μου,
και μην τον θεωρήσετε απλό το μύθο ετούτο
κρύβει πολλά μηνύματα, γνώση, σοφία, πλούτο.
Μια φορά κι έναν καιρό, πρόσφατα πολύ θαρρώ,
ίσως να ’τανε και πέρυσι, φέτος ή προ – πέρυσι,
τέλος πάντων κάποτε… κάπου στην Ελλάδα …
Στον Όλυμπο, στο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας, εκεί, όπου κατοικούσαν παλαιότερα οι αρχαίοι Θεοί, είχαν προγραμματίσει, ο Φεγκαλέος με την ορειβατική ομάδα του, να πάνε για ορειβασία.
Είχαν φτάσει σχεδόν στη μέση της διαδρομής όταν ξαφνικά σε ένα μικρό πλάτωμα του βουνού, στις παρυφές ενός βράχου, ο Φεγκαλέος είδε μια μαρμάρινη περίεργη επιγραφή.
Ξέκοψε από την ομάδα του γεμάτος περιέργεια και πλησίασε προς την επιγραφή. Σκούπισε με τα χέρια του τη σκόνη που επικάλυπτε την επιγραφή, που μόλις διακρίνονταν και διάβασε τη λέξη: «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ».
Εκείνη τη στιγμή από μια μικρή σπηλιά του βράχου ακουστήκαν γυναικείες φωνές να του λένε.
-Έι!!! Εσύ, φίλε, πλησίασε, έλα πιο κοντά μας, σε παρακαλούμε βοήθησέ μας και απελευθέρωσε μας από τα δεσμά.
Ο Φεγκαλέος πλησίασε προς την σπηλιά που ακούγονταν οι φωνές και είδε μέσα σε ένα σκοτεινό θάλαμο έξι γυναίκες.
-Σε παρακαλούμε, του ξαναείπαν, είμαστε φυλακισμένες εδώ μέσα από πολύ καιρό! Μας έχει κλειδώσει μέσα στην φυλακή «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ» ο Δίας, πριν από πολλά χρόνια για να μας τιμωρήσει. (Θεϊκές αμαρτωλές ιστορίες…), κάπου εκεί υπάρχει το κλειδί. Πάρ’ το και ξεκλείδωσε την πόρτα αυτή για να μας ελευθερώσεις κι εμείς για ανταμοιβή ως αντάλλαγμα της ελευθερίας μας θα σε υπηρετούμε.
Ο Φεγκαλέος γεμάτος απορία ρώτησε να μάθει ποιες είναι.
Οι έξι γυναίκες αφού του εξήγησαν για ποιο λόγο βρέθηκαν φυλακισμένες εκεί, άρχισαν σιγά σιγά να αυτοσυστήνονται και να αναδεικνύουν τα προσόντα, τις δυνατότητες, αλλά και τις αδυναμίες της κάθε μιας.
-Εμένα με λένε «Αίσθηση», είπε η πρώτη, και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω καθεμιά από τις λειτουργίες, με τις οποίες αντιλαμβάνεσαι τους εξωτερικούς ή εσωτερικούς ερεθισμούς. Οι βασικές λειτουργίες μου η Όραση, η Ακοή, η Γεύση, η Οσμή και η Αφή είναι η πηγή όλων των γνώσεων, για την υλική εξωτερική πραγματικότητα. Σε σένα μένει να ασκήσεις την τέχνη, και να αξιοποιήσεις την ικανότητα αντίληψης, επίγνωσης και αξιολόγησης, για να κατακτήσεις την αίσθηση του Ωραίου, την αίσθηση του μέτρου.
-Εμένα με λένε «Συναίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω πλήρης επίγνωση των καταστάσεων. Μαζί μου θα κατανοείς τις καταστάσεις με τη συνείδηση. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι τα πάθη και τα συναισθήματα, έμφυτα, ορμέμφυτα κι επίκτητα. Η Χαρά, η Λύπη, η Αγάπη, το Μίσος, το Θάρρος, ο Φόβος, η Ευχαρίστηση, ο Πόνος, η Ικανοποίηση, η Απογοήτευση, η Έπαρση, η Οίηση, η Ντροπή, η Ζήλεια, ο Φθόνος… Α! ξέχασα και ο Έρωτας.
Αυτά είναι η πηγή όλων των γνώσεων του εσωτερικού σου κόσμου. Σε σένα μένει, η φροντίδα των ευαισθησιών σου, η έκφραση, οι σωστές επιλογές σου, και η τήρηση του μέτρου.
-Εμένα με λένε «Διαίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω την κατανόηση των καταστάσεων με το υποσυνείδητο, χωρίς επέμβαση του λογικού. Με ασυνείδητες αισθητηριακές αντιλήψεις, οι οποίες δεν ανέρχονται ποτέ στη σφαίρα τής συνείδησης. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι η ενόραση, η έμπνευση, οι ορμέμφυτες υπεραισθήσεις, οι αυτόκλητες ορμές, ο προσανατολισμός, … Σε σένα μένει να γυμνάζεις τις προσλαμβάνουσες, να ερμηνεύεις τα γεγονότα και να με εμπιστεύεσαι.
-Εμένα με λένε «Προαίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω την ικανότητα επίγνωσης της αίσθησης των πραγμάτων που πρόκειται να συμβούν. Προηγούμαι πάντα του χρόνου.
Οι βασικές λειτουργίες μου είναι, η διόραση, η οξυδέρκεια, η Πρόληψη, η Μαντεία, η Προφητεία, η έκτη αίσθηση… Σε σένα μένει, να αντιδράς ενστικτωδώς, να ρισκάρεις και να δέχεσαι τους υπερφυσικούς παράγοντες χωρίς να τους βασίζεις στην εμπειρία της πραγματικότητας.
-Εμένα με λένε «Παραίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω αλλοιωμένη αντίληψη, ψυχική διαταραχή, που εκδηλώνεται ως απάτη των αισθήσεων και προκαλεί σφαλερές αντιλήψεις. Τα εργαλεία μου είναι οι πυρετώδεις καταστάσεις, το παραλήρημα, η υστερία, η φρενίτιδα, η γοητεία του μυστηρίου, τα διάφορα παραισθησιογόνα...
Ετοιμάσου για εξωπραγματικά, αυθαίρετα, παρανοϊκά και ψεύτικα ταξίδια.
Σε σένα μένει να βγάλεις το εισιτήριο.
-Εμένα με λένε «Ψευδαίσθηση», είπε η τελευταία και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω διαταραχή των αισθήσεων, που χαρακτηρίζονται από αντιλήψεις φαντασιώδεις, χωρίς εξωτερικό αίτιο ή αντικείμενο. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι, η Φαντασία, το Όνειρο, το Όραμα, η Αυταπάτη, η Πλάνη, η Διάθλαση η Αλληγορία, η Μίμηση, η Υποκρισία, η Προσποίηση, η Απεικόνιση… Α! ξέχασα και ο Έρωτας. Πρόσεξε, γιατί ενδεχομένως αυτό που έζησες σήμερα μπορεί και να είναι μια ψευδαίσθηση!
Ο Φεγκαλέος τις άκουσε όλες με μεγάλη προσοχή, ύστερα πείρε το κλειδί και τις ελευθέρωσε.
Γοητευμένος από τα προσόντα και τις εκπληκτικές ικανότητες των έξι γυναικών, αλλά και ικανοποιημένος, που είχε συμβάλει ώστε να μετατραπεί η σπηλιά της «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗΣ», από ένα σκοτεινό αναίσθητο θάλαμο, σε μια ελεύθερη και φωτεινή βάση αισθημάτων, αναγραμματίστηκε και από «ΦΕΓΚΑΛΕΟΣ» έγινε «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ». Έβαλε σε λειτουργία τους νευρώνες του, μετουσιώθηκε με τις εκπληκτικές ικανότητες της νόησής του, πείρε τα εφόδιά του και συνέχισε την ορειβατική του πορεία προς την κατάκτηση της κορυφής!
Συνεχίζοντας την ορειβατική του πορεία προς την κατάκτηση της κορυφής ο «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» με τα εφόδια που αποκόμισε κατά την διαδρομή του, κόντευε τώρα να φτάσει στην κορυφή του Ολύμπου.
Οι άλλοι ορειβάτες κουρασμένοι και ανήμποροι να συνεχίσουν την πορεία προς την κορυφή άρχισαν σιγά σιγά να σκέφτονται την επιστροφή.
Ο Εγκέφαλος συνέχισε την ανοδική του πορεία και όταν έφτασε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής, είδε στην κορυφή έναν βράχο σε σχήμα κώνου, όπου στην βάση του υπήρχε ένα κοίλωμα. Πλησίασε και μέσα σε έναν διάφανο βράχο είδε τώρα δύο γυναίκες να του γνέφουν και να του λένε.
Εκεί υπάρχει μια βαριοπούλα, αν θέλεις πάρτη και σπάσε αυτόν τον διάφανο βράχο για να μας ελευθερώσεις. Και εμείς για αντάλλαγμα της ελευθερίας μας θα σου αποκαλύψουμε αυτό που αναζητάς. Την κατάκτηση της «αλήθειας».
Ο εγκέφαλος πείρε την βαριοπούλα και άρχισε να χτυπά το βράχο με όση δύναμη είχε.
Σε λίγο η διάσπαση είχε ολοκληρωθεί και οι δύο γυναίκες ήταν πλέον ελεύθερες.
Τότε ο Εγκέφαλος ρώτησε να μάθει ποιες ήταν οι δύο γυναίκες.
Εκείνες για να τον ευχαριστήσουν που τις χάρισε την ελευθερία, του είπαν την παρακάτω ιστορία:
«Είμαστε, η ΝΟΗΣΗ και η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Δυο οντότητες που κατοικούσαμε πίσω από τον διάφανο βράχο. Μέσα σε μια άλλη πέμπτη διάσταση που εσείς, οι άλλες οντότητες δεν έχετε την ικανότητα να την αισθανθείτε αλλά ούτε και να τη βιώσετε
Άκου λοιπόν να μάθεις την Αλήθεια, αυτό που αναζητούσες χρόνια τώρα..
«Πέρα από τις τέσσερες διαστάσεις, Μήκος,, Πλάτος, Ύψος, Χρόνος, υπάρχει και η πέμπτη διάσταση όπου εκεί κατοικούν ανώτερες μορφές ζωής. Αυτές οι ανώτερες μορφές ζωής είναι άϋλες, άφθαρτες και αθάνατες. Η επαφή και η συμβίωση με τα υλικά όντα, μέσα στις τέσσερες διαστάσεις, γίνεται από τη μοναδική είσοδο που δημιουργείται από την διάσπαση του μικροσωματιδίου, «ΟΝ».
Ίσως οι άνθρωποι να μην το γνωρίζουν ακόμα αλλά αυτή η διάσπαση γίνετε εδώ και χρόνια μέσα στη μήτρα των θηλυκών με χημικό τρόπο. Κατά την γονιμοποίηση του σπερματοζωαρίου με το ωάριο γίνεται ταυτόχρονα και η διάσπαση του μικροσωματιδίου Όντος. Έτσι ανοίγουν οι πύλες της πέμπτης διάστασης. Η νόηση και η συνείδηση διαπερνούν την πύλη αυτή και με όχημα το πρωτογενές κύτταρο, ζυγωτό, που δημιουργείται και στη συνέχεια τον οργανισμό (υλικό σώμα), αρχίζουν ένα ταξίδι ζωής.
Το ταξίδι αυτό διαρκεί μέχρι που ο οργανισμός (όχημα) είναι σε θέση να φιλοξενεί και να ταξιδεύει μαζί με τις ανώτερες μορφές ζωής, τη Νόηση και τη Συνείδηση.
Μόλις πάψουν οι συνθήκες φιλοξενίας να ισχύουν, γίνεται πάλι μια ανάλογη διάσπαση του Όντος, η οποία επιτυγχάνεται τώρα με την απόσπαση της ΝΟΗΣΗΣ και της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ από τον οργανισμό και έτσι, ανοίγουν πάλι οι πύλες και επιστρέφουν ξανά στην πέμπτη διάσταση, μέχρι να τους ξαναδοθεί η ευκαιρία για ένα νέο ταξίδι».
Ο Εγκέφαλος άκουγε όλα αυτά τα εκπληκτικά που του έλεγαν Η ΝΟΗΣΗ και Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ένοιωθε να τον κυριεύει μια ακαταμάχητη δύναμη και μια έλξη περιέργειας. Ήθελε να διαπιστώσει αν τελικά του έλεγαν την αλήθεια ή όχι.
Έτσι πλησίασε στην άκρη ενός γκρεμού, έκλεισε τα μάτια του και ρίχτηκε στο κενό.
Όταν έφτασε στον πάτο του γκρεμού είδε το σώμα του να διαλύεται, να γίνεται αφιλόξενο για τη ΝΟΗΣΗ και τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και πάνω από όλα είδε την πύλη της πέμπτης διάστασης να ανοίγει.
Τώρα γνώριζε ένα μέρος της αλήθειας και προσδοκούσε την επόμενη ευκαιρία για ένα ταξίδι...
Ένας δόκιμος Θεός
Είναι ανηφορικός ο δρόμος,
δρόμος ή προορισμός;
Τη σοφία και τη γνώση
προσπαθεί να ξεγυμνώσει
ένας δόκιμος Θεός.
Είναι επικίνδυνος ο δρόμος
κι όμως οδηγεί στο φως,
αν τον επιλέξεις, θέλει χρόνο,
έχει στέρηση και πόνο,
μα και εκπλήξεις συνεχώς.
Είναι ασύλληπτος ο δρόμος,
νόμος περιοριστικός,
καίγεσαι αν τον επιλέξεις,
όμως άμα τον αντέξεις,
θα ’σαι γνώστης και σοφός.
και μην τον θεωρήσετε απλό το μύθο ετούτο
κρύβει πολλά μηνύματα, γνώση, σοφία, πλούτο.
Μια φορά κι έναν καιρό, πρόσφατα πολύ θαρρώ,
ίσως να ’τανε και πέρυσι, φέτος ή προ – πέρυσι,
τέλος πάντων κάποτε… κάπου στην Ελλάδα …
Στον Όλυμπο, στο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας, εκεί, όπου κατοικούσαν παλαιότερα οι αρχαίοι Θεοί, είχαν προγραμματίσει, ο Φεγκαλέος με την ορειβατική ομάδα του, να πάνε για ορειβασία.
Είχαν φτάσει σχεδόν στη μέση της διαδρομής όταν ξαφνικά σε ένα μικρό πλάτωμα του βουνού, στις παρυφές ενός βράχου, ο Φεγκαλέος είδε μια μαρμάρινη περίεργη επιγραφή.
Ξέκοψε από την ομάδα του γεμάτος περιέργεια και πλησίασε προς την επιγραφή. Σκούπισε με τα χέρια του τη σκόνη που επικάλυπτε την επιγραφή, που μόλις διακρίνονταν και διάβασε τη λέξη: «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ».
Εκείνη τη στιγμή από μια μικρή σπηλιά του βράχου ακουστήκαν γυναικείες φωνές να του λένε.
-Έι!!! Εσύ, φίλε, πλησίασε, έλα πιο κοντά μας, σε παρακαλούμε βοήθησέ μας και απελευθέρωσε μας από τα δεσμά.
Ο Φεγκαλέος πλησίασε προς την σπηλιά που ακούγονταν οι φωνές και είδε μέσα σε ένα σκοτεινό θάλαμο έξι γυναίκες.
-Σε παρακαλούμε, του ξαναείπαν, είμαστε φυλακισμένες εδώ μέσα από πολύ καιρό! Μας έχει κλειδώσει μέσα στην φυλακή «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗ» ο Δίας, πριν από πολλά χρόνια για να μας τιμωρήσει. (Θεϊκές αμαρτωλές ιστορίες…), κάπου εκεί υπάρχει το κλειδί. Πάρ’ το και ξεκλείδωσε την πόρτα αυτή για να μας ελευθερώσεις κι εμείς για ανταμοιβή ως αντάλλαγμα της ελευθερίας μας θα σε υπηρετούμε.
Ο Φεγκαλέος γεμάτος απορία ρώτησε να μάθει ποιες είναι.
Οι έξι γυναίκες αφού του εξήγησαν για ποιο λόγο βρέθηκαν φυλακισμένες εκεί, άρχισαν σιγά σιγά να αυτοσυστήνονται και να αναδεικνύουν τα προσόντα, τις δυνατότητες, αλλά και τις αδυναμίες της κάθε μιας.
-Εμένα με λένε «Αίσθηση», είπε η πρώτη, και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω καθεμιά από τις λειτουργίες, με τις οποίες αντιλαμβάνεσαι τους εξωτερικούς ή εσωτερικούς ερεθισμούς. Οι βασικές λειτουργίες μου η Όραση, η Ακοή, η Γεύση, η Οσμή και η Αφή είναι η πηγή όλων των γνώσεων, για την υλική εξωτερική πραγματικότητα. Σε σένα μένει να ασκήσεις την τέχνη, και να αξιοποιήσεις την ικανότητα αντίληψης, επίγνωσης και αξιολόγησης, για να κατακτήσεις την αίσθηση του Ωραίου, την αίσθηση του μέτρου.
-Εμένα με λένε «Συναίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω πλήρης επίγνωση των καταστάσεων. Μαζί μου θα κατανοείς τις καταστάσεις με τη συνείδηση. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι τα πάθη και τα συναισθήματα, έμφυτα, ορμέμφυτα κι επίκτητα. Η Χαρά, η Λύπη, η Αγάπη, το Μίσος, το Θάρρος, ο Φόβος, η Ευχαρίστηση, ο Πόνος, η Ικανοποίηση, η Απογοήτευση, η Έπαρση, η Οίηση, η Ντροπή, η Ζήλεια, ο Φθόνος… Α! ξέχασα και ο Έρωτας.
Αυτά είναι η πηγή όλων των γνώσεων του εσωτερικού σου κόσμου. Σε σένα μένει, η φροντίδα των ευαισθησιών σου, η έκφραση, οι σωστές επιλογές σου, και η τήρηση του μέτρου.
-Εμένα με λένε «Διαίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω την κατανόηση των καταστάσεων με το υποσυνείδητο, χωρίς επέμβαση του λογικού. Με ασυνείδητες αισθητηριακές αντιλήψεις, οι οποίες δεν ανέρχονται ποτέ στη σφαίρα τής συνείδησης. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι η ενόραση, η έμπνευση, οι ορμέμφυτες υπεραισθήσεις, οι αυτόκλητες ορμές, ο προσανατολισμός, … Σε σένα μένει να γυμνάζεις τις προσλαμβάνουσες, να ερμηνεύεις τα γεγονότα και να με εμπιστεύεσαι.
-Εμένα με λένε «Προαίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω την ικανότητα επίγνωσης της αίσθησης των πραγμάτων που πρόκειται να συμβούν. Προηγούμαι πάντα του χρόνου.
Οι βασικές λειτουργίες μου είναι, η διόραση, η οξυδέρκεια, η Πρόληψη, η Μαντεία, η Προφητεία, η έκτη αίσθηση… Σε σένα μένει, να αντιδράς ενστικτωδώς, να ρισκάρεις και να δέχεσαι τους υπερφυσικούς παράγοντες χωρίς να τους βασίζεις στην εμπειρία της πραγματικότητας.
-Εμένα με λένε «Παραίσθηση», είπε η άλλη και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω αλλοιωμένη αντίληψη, ψυχική διαταραχή, που εκδηλώνεται ως απάτη των αισθήσεων και προκαλεί σφαλερές αντιλήψεις. Τα εργαλεία μου είναι οι πυρετώδεις καταστάσεις, το παραλήρημα, η υστερία, η φρενίτιδα, η γοητεία του μυστηρίου, τα διάφορα παραισθησιογόνα...
Ετοιμάσου για εξωπραγματικά, αυθαίρετα, παρανοϊκά και ψεύτικα ταξίδια.
Σε σένα μένει να βγάλεις το εισιτήριο.
-Εμένα με λένε «Ψευδαίσθηση», είπε η τελευταία και έχω τη δυνατότητα να σου προσφέρω διαταραχή των αισθήσεων, που χαρακτηρίζονται από αντιλήψεις φαντασιώδεις, χωρίς εξωτερικό αίτιο ή αντικείμενο. Οι βασικές λειτουργίες μου είναι, η Φαντασία, το Όνειρο, το Όραμα, η Αυταπάτη, η Πλάνη, η Διάθλαση η Αλληγορία, η Μίμηση, η Υποκρισία, η Προσποίηση, η Απεικόνιση… Α! ξέχασα και ο Έρωτας. Πρόσεξε, γιατί ενδεχομένως αυτό που έζησες σήμερα μπορεί και να είναι μια ψευδαίσθηση!
Ο Φεγκαλέος τις άκουσε όλες με μεγάλη προσοχή, ύστερα πείρε το κλειδί και τις ελευθέρωσε.
Γοητευμένος από τα προσόντα και τις εκπληκτικές ικανότητες των έξι γυναικών, αλλά και ικανοποιημένος, που είχε συμβάλει ώστε να μετατραπεί η σπηλιά της «ΑΝΑΙΣΘΗΣΗΣ», από ένα σκοτεινό αναίσθητο θάλαμο, σε μια ελεύθερη και φωτεινή βάση αισθημάτων, αναγραμματίστηκε και από «ΦΕΓΚΑΛΕΟΣ» έγινε «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ». Έβαλε σε λειτουργία τους νευρώνες του, μετουσιώθηκε με τις εκπληκτικές ικανότητες της νόησής του, πείρε τα εφόδιά του και συνέχισε την ορειβατική του πορεία προς την κατάκτηση της κορυφής!
Δημήτρης Τσιγάρας
Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Συνεχίζοντας την ορειβατική του πορεία προς την κατάκτηση της κορυφής ο «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» με τα εφόδια που αποκόμισε κατά την διαδρομή του, κόντευε τώρα να φτάσει στην κορυφή του Ολύμπου.
Οι άλλοι ορειβάτες κουρασμένοι και ανήμποροι να συνεχίσουν την πορεία προς την κορυφή άρχισαν σιγά σιγά να σκέφτονται την επιστροφή.
Ο Εγκέφαλος συνέχισε την ανοδική του πορεία και όταν έφτασε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής, είδε στην κορυφή έναν βράχο σε σχήμα κώνου, όπου στην βάση του υπήρχε ένα κοίλωμα. Πλησίασε και μέσα σε έναν διάφανο βράχο είδε τώρα δύο γυναίκες να του γνέφουν και να του λένε.
Εκεί υπάρχει μια βαριοπούλα, αν θέλεις πάρτη και σπάσε αυτόν τον διάφανο βράχο για να μας ελευθερώσεις. Και εμείς για αντάλλαγμα της ελευθερίας μας θα σου αποκαλύψουμε αυτό που αναζητάς. Την κατάκτηση της «αλήθειας».
Ο εγκέφαλος πείρε την βαριοπούλα και άρχισε να χτυπά το βράχο με όση δύναμη είχε.
Σε λίγο η διάσπαση είχε ολοκληρωθεί και οι δύο γυναίκες ήταν πλέον ελεύθερες.
Τότε ο Εγκέφαλος ρώτησε να μάθει ποιες ήταν οι δύο γυναίκες.
Εκείνες για να τον ευχαριστήσουν που τις χάρισε την ελευθερία, του είπαν την παρακάτω ιστορία:
«Είμαστε, η ΝΟΗΣΗ και η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Δυο οντότητες που κατοικούσαμε πίσω από τον διάφανο βράχο. Μέσα σε μια άλλη πέμπτη διάσταση που εσείς, οι άλλες οντότητες δεν έχετε την ικανότητα να την αισθανθείτε αλλά ούτε και να τη βιώσετε
Άκου λοιπόν να μάθεις την Αλήθεια, αυτό που αναζητούσες χρόνια τώρα..
«Πέρα από τις τέσσερες διαστάσεις, Μήκος,, Πλάτος, Ύψος, Χρόνος, υπάρχει και η πέμπτη διάσταση όπου εκεί κατοικούν ανώτερες μορφές ζωής. Αυτές οι ανώτερες μορφές ζωής είναι άϋλες, άφθαρτες και αθάνατες. Η επαφή και η συμβίωση με τα υλικά όντα, μέσα στις τέσσερες διαστάσεις, γίνεται από τη μοναδική είσοδο που δημιουργείται από την διάσπαση του μικροσωματιδίου, «ΟΝ».
Ίσως οι άνθρωποι να μην το γνωρίζουν ακόμα αλλά αυτή η διάσπαση γίνετε εδώ και χρόνια μέσα στη μήτρα των θηλυκών με χημικό τρόπο. Κατά την γονιμοποίηση του σπερματοζωαρίου με το ωάριο γίνεται ταυτόχρονα και η διάσπαση του μικροσωματιδίου Όντος. Έτσι ανοίγουν οι πύλες της πέμπτης διάστασης. Η νόηση και η συνείδηση διαπερνούν την πύλη αυτή και με όχημα το πρωτογενές κύτταρο, ζυγωτό, που δημιουργείται και στη συνέχεια τον οργανισμό (υλικό σώμα), αρχίζουν ένα ταξίδι ζωής.
Το ταξίδι αυτό διαρκεί μέχρι που ο οργανισμός (όχημα) είναι σε θέση να φιλοξενεί και να ταξιδεύει μαζί με τις ανώτερες μορφές ζωής, τη Νόηση και τη Συνείδηση.
Μόλις πάψουν οι συνθήκες φιλοξενίας να ισχύουν, γίνεται πάλι μια ανάλογη διάσπαση του Όντος, η οποία επιτυγχάνεται τώρα με την απόσπαση της ΝΟΗΣΗΣ και της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ από τον οργανισμό και έτσι, ανοίγουν πάλι οι πύλες και επιστρέφουν ξανά στην πέμπτη διάσταση, μέχρι να τους ξαναδοθεί η ευκαιρία για ένα νέο ταξίδι».
Ο Εγκέφαλος άκουγε όλα αυτά τα εκπληκτικά που του έλεγαν Η ΝΟΗΣΗ και Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ένοιωθε να τον κυριεύει μια ακαταμάχητη δύναμη και μια έλξη περιέργειας. Ήθελε να διαπιστώσει αν τελικά του έλεγαν την αλήθεια ή όχι.
Έτσι πλησίασε στην άκρη ενός γκρεμού, έκλεισε τα μάτια του και ρίχτηκε στο κενό.
Όταν έφτασε στον πάτο του γκρεμού είδε το σώμα του να διαλύεται, να γίνεται αφιλόξενο για τη ΝΟΗΣΗ και τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και πάνω από όλα είδε την πύλη της πέμπτης διάστασης να ανοίγει.
Τώρα γνώριζε ένα μέρος της αλήθειας και προσδοκούσε την επόμενη ευκαιρία για ένα ταξίδι...
Ένας δόκιμος Θεός
Είναι ανηφορικός ο δρόμος,
δρόμος ή προορισμός;
Τη σοφία και τη γνώση
προσπαθεί να ξεγυμνώσει
ένας δόκιμος Θεός.
Είναι επικίνδυνος ο δρόμος
κι όμως οδηγεί στο φως,
αν τον επιλέξεις, θέλει χρόνο,
έχει στέρηση και πόνο,
μα και εκπλήξεις συνεχώς.
Είναι ασύλληπτος ο δρόμος,
νόμος περιοριστικός,
καίγεσαι αν τον επιλέξεις,
όμως άμα τον αντέξεις,
θα ’σαι γνώστης και σοφός.
Κι αν χαθείς μέσα στο θαύμα
θα ’ναι θαύμα κι ευτυχία,
μια μονάκριβη εμπειρία
κι ένα αγιάτρευτο στο βάθος τραύμα.
κι ένα αγιάτρευτο στο βάθος τραύμα.
Τσιγάρας Δημήτριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου