Η διαχρονικότητα της Εμποροπανήγυρης Τρικάλων (Με αφορμή τη φετινή ματαίωσή της).

Η ετήσια Εμποροπανήγυρη των Τρικάλων ή αλλιώς «το Τρικαλινό Παζάρι», όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι, αποτελούσε σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης, αλλά και για ολόκληρο το νομό και όχι μόνο. Διοργανώθηκε για πρώτη φορά στις 8 Σεπτεμβρίου 1883 στα Κουτσομύλια. Τα τελευταία χρόνια, μπορεί η αίγλη της να έχει μειωθεί, όμως διατηρεί ζωντανή και ακμαία την παράδοσή της. Σταθερά από 14 έως 21 Σεπτεμβρίου, ανεξαρτήτως τι ημέρα πέφτει, κάθε χρόνο, η εμποροπανήγυρη Τρικάλων, αποτελούσε το κορυφαίο γεγονός για τον τόπο. 

Διερευνώντας την ιστορική της διαδρομή θα διαπιστώσει κανείς ότι ο θεσμός της εμποροπανήγυρης κινδύνεψε πολλές φορές να ματαιωθεί και να απαξιωθεί, καθώς πέρασε μέσα από δύσκολες συνθήκες (οικονομική κρίση, πόλεμοι, Κατοχή, λοιμοί, συγκρουόμενα συμφέροντα κ.ά.. Ωστόσο δεν ματαιώθηκε και δεν απαξιώθηκε καμία χρονιά, συνεχίζοντας απρόσκοπτα την ιστορική της πορεία μέχρι και σήμερα. 

Τα νέα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής, (η χρήση των διαδικτυακών αγορών), μπορεί να συνθλίβουν την αναγκαιότητα του θεσμού αυτού, δεν κατάφεραν όμως, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να την υπερκεράσουν. 

Τα αίτια της διαχρονικότητας αυτού του θεσμού, τα στοιχεία δηλαδή, που έκαναν τον θεσμό να αντέξει τόσο πολύ στο διάβα του χρόνου, εδράζονται στην αναγκαιότητα της γέννησής του και έχουν την εξήγησή τους. Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν δυο λέξεις, οι οποίες μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά το νόημά τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετο της μίας από της άλλης. Πρόκειται για τις λέξεις «Θεσμοθέτηση» και «Θεσμοποίηση». Με τον όρο Θεσμοθέτηση λογίζεται η ενέργεια του κράτους ή της Αυτοδιοίκησης για την καθιέρωση ενός θεσμού με επιβολή καταστατικών νόμων, που δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις στους πολίτες. Ενώ, ως Θεσμοποίηση λογίζεται, η δυνατότητα των πολιτών να θεσπίζουν οι ίδιοι τους κανόνες, ώστε να διαμορφώνουν και να καθιερώνουν τους θεσμούς. Η εμποροπανήγυρη, λοιπόν, είναι θεσμός που προέκυψε από Θεσμοποίηση, τον δημιούργησαν δηλαδή και τον καθιέρωσαν οι ίδιοι οι πολίτες, σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συμφέροντα. 

Για πρώτη φορά στην ιστορία της, φέτος, η εμποροπανήγυρη δεν θα λειτουργήσει λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού COVID 19. Η ματαίωση καταγράφεται ιστορικά και μένει να επιβεβαιωθεί στο μέλλον η αντοχή και η διαχρονικότητα αυτού του θεσμού.

Κυκλοφόρησε το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Η ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού Τρικάλων».

Πρόκειται για ένα βιβλίο έρευνας και καταγραφής, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού.

Το βιβλίο, που ήδη κυκλοφόρησε από τον Μάρτιο του 2020 και βρίσκεται προς διάθεση του κοινού, εξέδωσε το Δ.Σ. του Α.Ο. Βαλτινού και αφορά στην καταγραφή, στη διάσωση και στην προβολή των στοιχείων της 60χρονης αθλητικής - ποδοσφαιρικής ιστορίας της ομώνυμης ομάδας.

Μέσα από τις 272 σελίδες αυτού του βιβλίου, (επενδεδυμένες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό), ο αναγνώστης θα βρει όλα τα στοιχεία της ομάδας, θα γνωρίσει την ιστορία της, τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα, τα μικρά και μεγάλα μυστικά της τοπικής ερασιτεχνικής διοργάνωσης, τους παράγοντες, τους ποδοσφαιριστές, τους φιλάθλους και γενικότερα όλον τον κόσμο που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σχετίστηκε με το τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

Στο εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα αναφέρονται τα εξής:

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

του Δημήτρη Τσιγάρα

Ξεκινώντας τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, μου ήρθε στο νου αυτό που είπε ο Γάλλος φιλόσοφος Κριστιάν Μπρομπερζέ: «Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό ασήμαντο πράγμα του κόσμου».   

Αυτή η αναιρετική αντίφαση, θα μπορούσε να δώσει τροφή για σκέψη και προβληματισμό και να προβάλλει, μέσα από την αντίθεσή της, χωριστά για τον καθένα μας, το ερώτημα: «Τι είναι το ποδόσφαιρο;».

Σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα, προέκυψαν διάφοροι συνειρμοί, μνήμες και βιώματα, που συγκρότησαν την προσωπική μου άποψη και γνώμη.

Για μένα λοιπόν, ποδόσφαιρο είναι οι μνήμες, ενός μοναχικού πιτσιρίκου, σε μια άδεια αυλή, να προσπαθεί να κάνει τσαλιμάκια με μια μπάλα.