ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

 

Η ανάρτηση αυτή, αποτελεί έναν συνοπτικό οδηγό παρουσίασης των εκδοθέντων βιβλίων μου.

Συγκεκριμένα η συγγραφική μου δραστηριότητα περιλαμβάνει 36 τίτλους βιβλίων, τα οποία διατίθενται ελεύθερα στο διαδίκτυο για περιήγηση ή διάβασμα.

1)      Τηλεφωνικός Κατάλογος και Εμπορικός Οδηγός (Δήμου Καλλιδένδρου), έκδοση 2002

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

2)      «ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΕΣ» έκδοση 2002

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

3)      «Τα Γενεαλογικά Δένδρα του Βαλτινού» (1850 ­ 2005) έκδοση 2007

Δεν υπάρχει σε ψηφιακή έκδοση

 

4)      «Βιωματικές παρενθέσεις στο Δήμο Καλλιδένδρου» (1998 – 2006) έκδοση 2007

Δεν υπάρχει σε ψηφιακή έκδοση

 

5)      «Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΣΑΚΑΦΛΙΑΣ», έκδοση 2008

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

6)      «ΤΡΙΚΑΛΑ ...τότε και τώρα...», ΛΕΥΚΩΜΑ έκδοση 2008

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

7)      «ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ» ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

8)      «Τα Μετέωρα… με μια άλλη ματιά…» ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

     9)      «Τα Μετέωρα… με μια άλλη ματιά…» ΛΕΥΚΩΜΑ Β΄ έκδοση

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

10)       «Εξιδανικεύσεις & Δαιμονοποιήσεις» Ποιητική Συλλογή

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

11)  «Βιβλίο τεθνεώτων Βαλτινού»  (Κάνοντας οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου) 

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

12)   «Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

13)   «Ο Μικρός βοσκός στο Δάσος της Παναγίας»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

14)   «Η Παναγία του Βαλτινού» (τοπιολαογραφικά σύμμεικτα)

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

15)   «Λαογραφική συλλογή δημοτικών τραγουδιών Βαλτινού & Κάτω Ελάτης του διδασκάλου Δημητρίου Μπούγα»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

16)  «Η ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού Τρικάλων».

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

17)  «Μουσικά όργανα και οργανοπαίχτες» ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

18)   «Προσωπογραφίες» ΛΕΥΚΩΜΑ

Δεν υπάρχει σε ψηφιακή έκδοση

 

19)  «Ο ναός Αγίου Αθανασίου Βαλτινού»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

20)  «Η κοινότητα Βαλτινού»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

21)  «Η στρατιωτική θητεία» (Φαντάροι του Βαλτινού) ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

22)  «Στοχασμοί εξ αφορμής εικόνων»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

23)  «Παλιά πορτρέτα ζευγαριών του Βαλτινού»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

24)   «Ο Γάμος στο Βαλτινό» Α΄ τόμος ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

25)   «Ο Γάμος στο Βαλτινό» Β΄ τόμος «Νύφες και Γαμπροί» ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

26)   «ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΣΚΙΤΣΩΝ» ΛΕΥΚΩΜΑ

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

27)  «Τα γενεαλογικά δέντρα του Βαλτινού». Β΄ έκδοση

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

28)  «Περιστεριώνες στα καραγκούνικα χωριά των Τρικάλων και Καρδίτσης»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

29)  «Μύθια, Αλήθεια, Παραμύθια, Διηγήσεις, Αφηγήσεις, Ιστορίες  του Βαλτινού».

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

30)  «Το Δημοτικό Σχολείο Βαλτινού»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 

31)  «ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ και Σύμμεικτα του Λόγου» (Προλογίσεις -Κριτικές - Εισηγήσεις - ομιλίες) του Δημήτρη Αντ. Τσιγάρα

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 32) «Οι παραδοσιακοί οργανοπαίχτες του Βαλτινού»

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ..

33) Η έντυπη εφημερίδα του Βαλτινού

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

 34) Μνημεία - Ηρώα πεσόντων του νομού Τρικάλων Α΄ τόμος

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

35) Μνημεία - Ηρώα πεσόντων του νομού Τρικάλων Β΄ τόμος

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

36) Μνημεία - Ηρώα πεσόντων του νομού Τρικάλων Γ΄ τόμος

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

Εκδόθηκε το νέο μου βιβλίο με τίτλο « Η στρατιωτική θητεία (Φαντάροι του Βαλτινού).

 

 Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο Λεύκωμα, 408 σελίδων, που μπορεί κανείς να το διαβάσει και στο διαδίκτυο.

Για αρκετά χρόνια συνέλεγα διάφορα στοιχεία και παλιές φωτογραφίες του γενέθλιου τόπου μου, το Βαλτινό, που αφορούσαν σε όλες τις πτυχές του βίου των κατοίκων.

Έτσι συγκροτήθηκε ένα αξιόλογο, σε όγκο και εύρος, αρχείο, πολύτιμο για την κατανόηση και τη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου μας.

Θέλοντας να αξιοποιήσω τον σημαντικό αυτόν πλούτο πληροφοριών, γνώσεων, εμπειριών και ιστορικών κειμηλίων, προσπάθησα να κατατάξω, να συνθέσω και να αποδώσω, τη μορφή αυτού του υλικού, σε μια οργανωμένη βάση δεδομένων, με θεματικές ενότητες. Μία από τις θεματικές ενότητες είναι και η δημιουργία της παρούσας έκδοσης, αυτού του λευκώματος και αφορά στη στρατιωτική θητεία των κατοίκων του Βαλτινού.

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

Κριτική βιβλίου του Δημήτρη Τσιγάρα στην ποιητική συλλογή: «Σύναξη (σε μουσικές και ρίμες)», του Γιώργου Ευθ. Λούκα

Ο Γιώργος Λούκας με την έκδοση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του, που φέρει τον τίτλο «Σύναξη σε μουσικές και ρίμες», επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σταθερά σε καλό δρόμο καθώς η ποίησή του έρχεται να μας θυμίσει τη χαμένη μας αθωότητα, τη χαμένη μας χαρά, το ξεχασμένο παιδικό τραγούδι.

Είχε προηγηθεί η έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «Σπουδές σε μέτρα και ομοιοκαταληξίες», που κυκλοφόρησε το 2016.

Με την δεύτερη ποιητική του συλλογή, που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2022, ο Γιώργος Λούκας μας προσφέρει 36 νέα ποιήματα, τα οποία έχουν στο σύνολό τους έμμετρη και ομοιοκατάληκτη μορφή, με φροντισμένη και αξιοπρόσεχτη πολυτυπική ρήμα.

Οι στίχοι πηγάζουν από μία λεπτή ευαισθησία, μέσα από τα θεματικά του κέντρα,  που είναι: ο έρωτας, ο πόθος, ο πόνος, η προσμονή, η ανάμνηση, η νοσταλγία, η μουσική, το μεράκι και τροφοδοτούν την ποιητική του φλέβα.

Αποπειράται να συνθέσει, να δομήσει και να ολοκληρώσει τις ιδέες του, να συνταιριάξει λέξεις, νοήματα, ρυθμούς, αξιοποιώντας τα συστατικά στοιχεία της ποιητικής του σκέψης.

Άλλωστε στη μοναχική συνθήκη της ποίησης, η ποιότητα παράγεται αποκλειστικά από την αναμέτρηση του ποιητή με το υλικό του.

Λειαίνει το υλικό του με την κατασταλαγμένη τεχνική του έμπειρου και αυστηρού δημιουργού και επιδιώκει τη συμφωνία και την αρμονία της μορφής του έργου του.

Έτσι η επιτυχημένη εξισορρόπηση του πληθωρικού συναισθήματος με τον λιτό λόγο, αποτελούν τα ιδανικά στοιχεία που αναδεικνύουν τον λυρισμό της ποίησής του.

Το εκφραστικό ιδίωμα διεκδικεί την παρουσία του με άνεση κι αυτοπεποίθηση. Ο Γιώργος Λούκας δείχνει να μην φοβάται τη γλώσσα. Συνήθως οι ντοπιολαλιές ενοχλούν. Στην ποίηση του Γιώργου Λούκα συμβαίνει το αντίθετο. Οι λεκτικοί τύποι της ιδιαίτερης πατρίδας του είναι τόσο σοφά γωνιασμένοι μέσα στους στίχους του, ώστε αντί να απωθούν τον αναγνώστη, τον παρασέρνουν στο ιδιότυπο σύμπαν τους.

Περιδιαβαίνοντας την ποιητική συλλογή και αναζητώντας το πλήρες νόημα κάθε στίχου, από το πρώτο κιόλας ποίημα, μας προϊδεάζει για μια συναισθηματική περιπλάνηση στο όνειρο. 

Ενδεικτικά, στο ποίημα «Όνειρο» (στη σελίδα 7), η συνθετική δομή του το θέλει να είναι  φορτωμένο με ανείπωτες χαρές και συναισθήματα, που αναβλύζουν από τα βάθη της καρδιάς και αναζητούν την έκφρασή τους. Με πρόσχημα την προτροπή, την ευχή και την προσδοκία, συνυφαίνει το ονειρικό με το πραγματικό και δημιουργεί μια ποθητή θάλασσα, όπου μέσα της συμπλέει η ωκεάνια αίσθηση, η μουσικότητα και ο παλμός του ονείρου.

Στο ποίημα «Έρωτας πλατωνικός» (στη σελίδα 13), η ποιητική ιδέα εξελίσσεται και κορυφώνεται αποκαλυπτικά στο τρίτο πεντάστιχο. Εκφράζοντας άμεσα τα συναισθήματα, αναπολώντας κι αναστοχάζοντας την φρεσκάδα της νιότης, τους δισταγμούς, τις αναστολές και τους φόβους του ανεκπλήρωτου έρωτα, που έσβησε και χάθηκε για εκείνα, που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν.

Στο ποίημα «Μικρούλα ελπίδα» (στη σελίδα 25), που είναι ένα ολιγόστιχο, όμορφο και τρυφερό, αλλά βαθύ σε νόημα ποίημα, (το οποίο θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσει και τον τίτλο θέματος σε έκθεση των πανελλήνιων εξετάσεων), το εύρος της ποιητικής του ιδέας χαρακτηρίζεται από την αλήθεια, το βάθος, τη διαχρονικότητα, και την οικουμενικότητά της:

«Κρατώ βαθιά μες στην καρδιά μου

τη μικρούλα ελπίδα

πως τρεμοπαίζει θέ μου

ίδια όπως η φλόγα από το κεράκι

στην πνοή του ανέμου».

Η πνοή του ανέμου -ως δοσολογία παραμέτρων- καθίσταται ο ρυθμιστικός παράγοντας της διατήρησης της φλόγας. Αν δυναμώσει η πνοή του ανέμου σβήνει η φλόγα της ελπίδας. Αν πάψει εντελώς να υπάρχει ο άνεμος, πάλι σβήνει η φλόγα.

Kατ’ αντιστοιχία θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τον στίχο: «Σε γνωρίζω από την κόψι του σπαθιού την τρομερή», του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», του Διονυσίου Σολωμού, όπου η ελπίδα των Ελλήνων, ισορροπεί πάνω στην κόψη του σπαθιού και τρεμοπαίζει σαν την φλόγα του κεριού, στο έλεος της πνοής του ανέμου.

Στα ποιήματα «Τραγούδια απ’ τα παλιά», «Θλίψη» και «Ξέσπασμα» που έχουν την ίδια εννοιολογική βάση, η συνθετική τους δομή βασίζεται στις μουσικές αναμνήσεις και στα συναισθήματα της νοσταλγίας, του πόθου, της αγάπης και της προσμονής.

Δεν περνάει απαρατήρητη και η εκφραστική σε ύφος παιδικού τραγουδιού, ώστε με τον υπαινικτικό αυτόν τρόπο να θέσει σοβαρά φιλοσοφικά ζητήματα, όπως στο ποίημα «Φενάκη» (στη σελίδα 54).

Θα μπορούσε η αναφορά και η ανάλυση της ποιητικής συλλογής «Σύναξη σε μουσικές και ρίμες», του Γιώργου Λούκα να είναι πιο ενδελεχής και πιο εκτεταμένη. Όμως πρέπει να αφεθεί η δυνατότητα στον αναγνώστη, να συνάξει-συλλέξει ο ίδιος την δική του γύρη και να παράξει το δικό του μέλι!

Άλλωστε μας το υποδηλώνουν παραινετικά κι οι στίχοι του ποιήματός του: «Στης μέλισσας τον βόμβο» (στη σελίδα 34)

…«Εκεί στης μέλισσας τον βόμβο,

θα μοιραστούνε τα φιλιά

και τ’ αγεράκι από το λόγγο

θα σας χαϊδεύει τα μαλλιά…

 

…Κι από παιχνίδι σε παιχνίδι

αύριο σ’ ονείρων κορυφές

πόθος βαθύς, καλό ταξίδι

να τις γνωρίσετε κι αυτές»…

 

Κριτική βιβλίου. «Το βότσαλο που δακρύζει» του Κωνσταντίνου Ε. Κατσαρού

 

«Το βότσαλο που δακρύζει» είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του συγγραφέα – ποιητή, Κωνσταντίνου Ε. Κατσαρού που εκδίδεται και συγκεντρώνει 34 πεζοποιήματα γραμμένα σε βάθος χρόνου. Είχε προηγηθεί το 2016 η ποιητική συλλογή του με τον τίτλο «ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ», χωρίς να υπάρχει αρχικά, η διάθεση να τα εκθέσει στο ηδονοβλεπτικό βλέμμα του αναγνωστικού κοινού.

Τώρα πλέον τα ποιήματα προσφέρονται απλόχερα σε όποιον θέλει να τα πλησιάσει, να βυθιστεί σε αυτά, να τα αποκρυπτογραφήσει ή να τα πάρει κατά γράμμα.

Γιατί πέρα από κάθε άλλη ανάλυση, η ποίηση εδώ προσφέρεται στην καθαρή της μορφή, λιτή, σαφής, φωτεινή, βαθιά, χωρίς λεκτικές ακροβασίες ή κινήσεις εντυπωσιασμού.

Πολλά από τα πεζοποιήματά του είναι συμβαντολογικά κείμενα και χαρακτηρίζονται από ένα απρόσμενο, ιδιότυπο ποιητικό πνεύμα, που μέσα από την φαινομενική απλότητά τους, ο ποιητής αποκαλύπτει με δέος τις έννοιες των ιδεών. Επινοεί έναν κόσμο πού επανεκτιμάται διαρκώς όχι μόνο για όσα καταλείπει, αλλά και για όσα λέει, υπονοεί, ψιθυρίζει και απελευθερώνει ως φτερουγίσματα ή νεύματα. Τα ποιήματά του γίνονται υποκείμενα μιας δράσης υπόκωφης, που αντιμάχονται το φαντασιακό με το πραγματικό και στοχεύουν στον πυρήνα των ευαίσθητων χορδών της συνείδησης του αναγνώστη. Άλλωστε εκεί που λιγοστεύει η πραγματικότητα θάλλει η ποίηση.

Φέροντας μία γερή ψυχαναλυτική σκευή, αλλά χωρίς αυτή να εμφανίζεται πουθενά στο προσκήνιο, προσφέρει μία ενδελεχή ματιά πάνω στα πράγματα.

Από το πρώτο κατά σειρά ποίημα της συλλογής, με τίτλο «ποιητικό αίτιο», ο ποιητής αποκαλύπτει και επισημαίνει τις αφετηρίες και τις γενεσιουργές αιτίες του ποιητικού του οίστρου: «υπάρχει μέσα μας ένα απέραντο λιβάδι όπου απλώνουμε και φυτεύουμε τα συναισθήματά μας, τις χαρές μας, τις λύπες μας, τις σκέψεις μας, τα βιώματά μας, τα πιστεύω μας, τις ανησυχίες μας, τα πάθη μας, τους οραματισμούς μας…».

Το λιβάδι ανθίζει και καρπίζει, τα όνειρα ζητούν την πραγμάτωσή τους. «Ανάβεις το φως  που θα φωτίσει την άβυσσο του κόσμου… αναμένεις υπομονετικά την καθαρότητα και την επιβεβαίωση της μακρινής αλήθειας των μυστηρίων της ζωής».

Τα άγουρα χρόνια της νιότης μορφοποιούν και γαληνεύουν τα ποτάμια στις εκβολές τους. Οι τριβές της ζωής στρογγυλοποιούν το άμορφο βότσαλο, το παιδεύουν και το δίνουν εύμορφο σχήμα.

Αλλά κι ο ίδιος ο ποιητής σμιλεύει το έργο του, το βότσαλο που δακρύζει, με το επίμονο κύμα της τέχνης του και το βολοδέρνει απ’ εδώ κι από ’κει για να πλάσει τη μορφή του.

Ο Κωνσταντίνος Κατσαρός, ιερουργώντας σε μια μυσταγωγία, θαρρείς πως σκάβει βαθιά σε αθέατες πλευρές ενός κοινού υποσυνείδητου και επιχειρεί, εκτός από την αυτοπραγμάτωσή του, να κοινωνήσει και τις ιδέες του.  Έχεις την αίσθηση ότι ψάχνει να βρει έναν δρόμο, τον δικό του δρόμο. Ένα νόημα για να πορευτεί, ένα κριτήριο ασφαλείας για να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, να διακρίνει το μέρος και το όλον, το υψηλό και το ευτελές, την ομορφιά και την ασχήμια. Και το επιχειρεί μέσα από την μόρφωση, την επιμέλεια της μορφής του προσώπου και της καλλιέργειας της ψυχής.

Στο ποίημα «κοινός κώδικας» καταξιώνει την γλώσσα χωρίς λέξεις, τη γλώσσα του σώματος, των αισθήσεων και του αισθήματος.

Στα ποιήματα «ανοίξτε τα σπίτια σας» και «δεν χάθηκαν όλα», που έχουν την ίδια εννοιολογική βάση, προτρέπει με επαναλαμβανόμενες παραινέσεις, την ανάγκη αλλαγής και διαμόρφωσης του ανθρώπου, περνώντας μέσα από δοκιμασίες και πόνους, ώστε να καταλήξει στην θέωση. Έστω κι αν αυτό είναι ουτοπία, έστω κι αν αυτό είναι αδύνατο, «Αλλά τι μεγάλο έγινε χωρίς τη μαγεία της ουτοπίας, χωρίς τη συντριβή του αδύνατου;» διερωτάται ρητορικώς ο ποιητής.

Το υψηλό ζητούμενο στην εποχή μας θεωρείται η μετριότητα, η ισότητα, το ίσωμα. Όχι η ανηφόρα, όχι η κατηφόρα. Απ’ την ώρα όμως που βγάζεις από την πορεία σου τις ανηφόρες και τις κατηφόρες, που αφαιρείς δηλαδή από τις προσδοκίες σου, τη θυσία, τον πόνο, τον κόπο, τον μόχθο, ο δρόμος γίνεται μονόδρομος στον μηδενισμό και στο τίποτα.

Όμως θέλει το δάκρυ της, η ευμορφία του βότσαλου!

 «Το βότσαλο που δακρύζει» είναι ένα παλίμψηστο από επιθυμίες, συγκρούσεις, ματαιώσεις, απουσίες, πένθη και προπάντων φωνές σαν χαρακιά στην πέτρα της μνήμης.

Πρόκειται για ποιήματα που ανοίγουν δρόμους, που δείχνουν τρόπους και που σε κάποιες περιπτώσεις αποτολμάται και το κούνημα του δακτύλου για να συνετίσει και να διδάξει.

Είναι ένα βιβλίο που αναμφισβήτητα θέτει ερωτήματα, δίνει απαντήσεις και μπορεί να διδάξει και να εμπνεύσει νέους δημιουργούς.

Δημήτρης Τσιγάρας

Εκδόθηκε το νέο βιβλίο μου με τίτλο: «Μύθια, Αλήθεια, Παραμύθια, Διηγήσεις, Αφηγήσεις, Ιστορίες του Βαλτινού».

 

Εκδόθηκε το νέο βιβλίο του Δημήτρη Τσιγάρα με τίτλο: «Μύθια, Αλήθεια, Παραμύθια, Διηγήσεις, Αφηγήσεις, Ιστορίες  του Βαλτινού».

Πρόκειται για μια ανθολογία λογοτεχνικών και λαογραφικών κειμένων της περιοχής του Βαλτινού που στόχο έχει να συμβάλει στη διάσωση, τη διατήρηση και την ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού ως προς τον κεντρικό ρόλο της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως αυτός αναδεικνύεται μέσω της λογοτεχνικής παραγωγής και της γλώσσας.

Ένας λαός γράφει την ιστορία του, όχι για να αφηγηθεί το παρελθόν του, τη γράφει για να οικοδομήσει ταυτότητα με την οποία θα παλέψει το μέλλον.

Η ανάγκη διάσωσης της ιδιαιτερότητας του πολιτισμού μας, της τοπικής ιδιαιτερότητας και της ιστορικής συνείδησης, η ανάγκη δηλαδή, να έχουμε ατομικό και συλλογικό παρελθόν, να παραλαμβάνουμε κάτι από τους προγόνους, να το συνεχίζουμε και να το παραδίδουμε στους απογόνους, έκανε επιβεβλημένη τη δημιουργία και την έκδοση αυτού του έργου.

Ειδικότερα, στις 240 σελίδες της συλλογής, περιλαμβάνονται κείμενα λαϊκής έκφρασης και λογοτεχνικά έργα όπως: ιστορίες, παραμύθια, μύθοι, αφηγήσεις, διηγήματα, ποιήματα, ντοπιολαλιές κλπ., τα οποία δημιουργήθηκαν από συγγραφείς που προέρχονται από την προαναφερθείσα περιοχή και αναφέρονται σε αυτή.

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ

Θυμάστε παλιότερα πως μαθαίναμε ποδήλατο;

 

Οι πιο πολλοί μάθαμε ποδήλατο έχοντας μια μοναδική βιωματική εμπειρία, αφού πρώτα, περάσαμε την κατάλληλη μεταβατική περίοδο γεμάτοι μώλωπες, από τα γδαρμένα γόνατα και τους κατατσακισμένους αγκώνες.

Το μέγεθος των ποδηλάτων ήταν μεγάλο για το σωματότυπο των παιδιών, για το λόγο αυτό, η προσπάθεια της εκμάθησης επιχειρούνταν από τα πλάγια, ανάμεσα από τον σκελετό του ποδηλάτου, με τα πόδια στα πεντάλ και τα χέρια στο τιμόνι.

Προσπαθώντας έτσι να μάθουμε ισορροπία με το ποδήλατο πέσαμε, χτυπήσαμε, γδαρθήκαμε στα γόνατα, κουραστήκαμε, θυμώσαμε, κλάψαμε, αλλά στο τέλος βρήκαμε τον τρόπο και τα καταφέραμε.

Στην αρχή κάποιος μεγαλύτερος ακολουθούσε από πίσω κρατώντας ελαφρώς τη σέλα και ήταν σε ετοιμότητα σε περίπτωση πτώσης. Σιγά-σιγά άφηνε ελεύθερο το ποδήλατο, για μικρά χρονικά διαστήματα και έτσι πειραματιζόμασταν και διορθώναμε την ισορροπία. Στη συνέχεια μας έδινε απλά ώθηση, έσπρωχνε δηλαδή, το ποδήλατο για την εκκίνηση και μας άφηνε να κάνουμε μερικές πεταλιές, ώστε να συνηθίσουμε μόνοι μας.

Με αυτή την εξάσκηση δεν αργούσε η στιγμή που αποκτούσαμε αυτοπεποίθηση και τα καταφέρναμε. Ξεκινούσαμε μόνοι μας, εξοικειωνόμασταν με την κίνηση, την ισορροπία, και αποκτούσαμε τον πλήρη έλεγχο και τον χειρισμό του ποδηλάτου.

Εκεί που δεν ξέραμε πού «πάνε τα τέσσερα», να που βρισκόμασταν όρθιοι και πανευτυχείς πάνω στο ποδήλατο κόβοντας βόλτες στις γειτονιές!

Το επόμενο βήμα ήταν οι ορθοπεταλιές.

Ανοιχτή επιστολή προς τους διεθνείς Οργανισμούς «Πως μπορεί να αποτρέπονται οι πόλεμοι»

 

Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου διεθνώς και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αρχιτεκτονική ασφαλείας του πλανήτη.

Ο Πούτιν, ως εκπρόσωπος της Ρωσίας, η οποία είναι ένα από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή ένας από τους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας τάξης, αμφισβητεί με την πολεμική εισβολή του το απαραβίαστο των συνόρων –μια απαράβατη αρχή του διεθνούς δικαίου– χωρίς όμως, για αυτή την ενέργειά του, να μπορεί κανείς να του καταλογίσει ποινικές ευθύνες.

Επιχείρησε να δικαιολογήσει την εισβολή παρουσιάζοντας στο διάγγελμά του ένα αφήγημα που σβήνει από τον χάρτη την Ουκρανία και ξαναγράφει την Ιστορία σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Βέβαια ο λαός της Ρωσίας δεν ρωτήθηκε αν επιθυμούσε ή όχι αυτή την εισβολή στην Ουκρανία.

Η πράξη αυτή του Πούτιν, είναι μια πράξη που δείχνει τον δρόμο της αυθαιρεσίας στις διεθνείς σχέσεις και ανοίγει τις ορέξεις κάθε επίδοξου τυράννου, να μην ενδιαφέρεται για το διεθνές δίκαιο και να επιβάλλει τις επιθυμίες του ατιμωρητί, βασιζόμενος στην εξουσία του και στην ισχύ των όπλων του.

Η στάση του Πούτιν απέναντι στην Ιστορία θυμίζει σε εμάς τους Έλληνες έντονα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αποκηρύσσει τη Συνθήκη της Λωζάννης που ορίζει τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας, θεωρώντας τη ένα λάθος του Κεμάλ. Ενώ συγχρόνως επικαλείται κάποια άλλα άρθρα της ίδιας Συνθήκης, τα οποία θεωρεί βολικά για τα συμφέροντά του, για να θέσει θέμα κυριαρχίας ελληνικών νησιών του Αιγαίου όπου είναι εγκατεστημένα ελληνικά στρατεύματα.

Στην παγκόσμια ιστορία έχουμε πάμπολλες αντίστοιχες περιπτώσεις ηγετών που, κατά το δοκούν, ο καθένας αμφισβήτησε και καταπάτησε το διεθνές δίκιο, χωρίς να λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη, για τα πολεμικά του εγκλήματα και τα δεινά που επέφερε στον πλανήτη.

Η ιστορία δηλαδή, μας διδάσκει πως τις αποφάσεις των πολέμων δεν τις λαμβάνουν οι λαοί. Τις αποφασίζουν οι ηγέτες, εν ονόματι των λαών τους. Βασιζόμενοι στην εξουσία τους, φροντίζουν να δημιουργούν ερείσματα, προφάσεις κι επιφάσεις για να στηρίζουν και να δικαιολογούν τις ένοπλες θηριωδίες τους, και βέβαια οι πραγματικές αιτίες κρύβονται πίσω από τα συμφέροντα των ολιγαρχιών που εκπροσωπούν).

Όμως είναι άλλο πράγμα, ο ηγέτης να πράττει εν ονόματι του λαού και άλλο πράγμα να πράττει κατ’ εντολή του λαού.

Θα μπορούσε να υπάρξει στο μέλλον, η δυνατότητα αποτροπής στα φιλόδοξα σχέδια κάθε επίδοξου εισβολέα - ηγέτη, αν από τους Διεθνείς Παγκόσμιους  Οργανισμούς (ΟΗΕ, Διεθνή δικαστήρια κλπ.), δημιουργούνταν εκείνο το νομικό πλαίσιο, που θα προέβλεπε τον τρόπο λήψης αποφάσεως της ένοπλης εισβολής από μία χώρα σε μια άλλη χώρα.

Για να αποφασιστεί ένας πόλεμος θα πρέπει οι ηγέτες να θέτουν το ζήτημα στην ετυμηγορία του λαού και να αποφασίζει ο λαός, με εκλογές ή δημοψήφισμα, εάν επιθυμεί τον πόλεμο ή τη διπλωματική λύση των διαφορών. Να θεωρείται δηλαδή «έγκλημα πολέμου» η αυθαίρετη απόφαση του ηγέτη, για έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας του λαού του. Να δούμε ποια Σπαρτιάτισσα μάνα και ποιος Σπαρτιάτης γονέας θα είχε τη δύναμη να πει: «ή ταν, ή επί τας», και θα ψήφιζε υπέρ μιας εμπόλεμης σύρραξης, όταν την επόμενη μέρα θα έπρεπε να αποχαιρετίσει το παιδί του που θα έφευγε για τα πεδία των μαχών; Και βέβαια, μετά το τέλος του πολέμου, ο αυθαιρεσίας ηγέτης με τους επιτελάρχες του να αντιμετωπίζουν την ποινή του θανάτου, από τα Διεθνή Δικαστήρια.

Με την πεποίθηση ότι αυτή η πρόταση είναι εφικτή να πραγματοποιηθεί καθώς στηρίζεται στις Δημοκρατικές αξίες για τη διασφάλιση της Παγκόσμιας Ειρήνης και της ευημερίας, καλώ όλες τις υγιείς δυνάμεις, όλες τις φιλειρηνικές οργανώσεις, όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλους τους Ευρωβουλευτές και κάθε υπεύθυνο πολίτη να υιοθετήσει αυτή την πρόταση, να αναληφθούν πρωτοβουλίες, ενέργειες και δράσεις από κοινού, ώστε να προωθηθεί προς την Παγκόσμια Κοινότητα, να γίνει πράξη και να αποτελέσει νόμος, που θα ισχύει στο Διεθνές –Παγκόσμιο Δίκιο.

Σήμερα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, με μια αλληλένδετη παγκόσμια οικονομία με αλληλεξαρτημένες σχέσεις,  το βλέπουμε πως μια πολεμική σύρραξη έχει άμεσο και ισχυρό αντίκτυπο για ολόκληρη την Ανθρωπότητα και αφορά όλους τους λαούς, καθώς αρχίζουν να τρίζουν τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζεται ο σύγχρονος κόσμος. 

Δημήτρης Τσιγάρας