Η Λέσχη Αφήγησης «Ήτανε μια φορά...»

Η Λέσχη Αφήγησης «Ήτανε μια φορά...» λειτουργούσε μια φορά το μήνα κάθε Τρίτη από το Νοέμβριο 2018 μέχρι το Μάρτιο 2019. Εκεί πραγματοποιούνταν διάφορες συναντήσεις των μελών της Λέσχης, όπου τον συντονισμό είχε η Μαρία Κατσανούλη.

Πρόκειται για μια δράση η οποία έδινε την ευκαιρία, σε όποιον επιθυμούσε, να πει ή να ακούσει ιστορίες της προφορικής παράδοσης, ιστορίες που συντρόφευαν από παλιά τον άνθρωπο και έφτασαν στις μέρες μας από στόμα σε στόμα, ικανοποιώντας την ανάγκη του ανθρώπου να τις «επισκέπτεται» όταν αποζητά  το ταξίδεμά τους.

Είχα την ευκαιρία και την τιμή να συμμετάσχω, λέγοντας και ακούγοντας ιστορίες της προφορικής παράδοσης, νοιώθοντας πότε παππούς και πότε μικρό παιδάκι.

Τιμητική εκδήλωση των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Από την εκδήλωση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Θεσσαλίας (ΠΕΔ) που τίμησε τους διατελέσαντες Δημάρχους και νομάρχες της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων που υπηρέτησαν τις τοπικές κοινωνίες και τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από την εφαρμογή του προγράμματος «Καποδίστριας» (1997) έως και σήμερα.
Συνολικά τιμήθηκαν 63 πρώην και νυν αιρετοί άρχοντες της αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού, που υπηρέτησαν τον θεσμό στο Νομό Τρικάλων, μεταξύ αυτών τιμήθηκε και η αφεντιά μου, ως πρώην Δήμαρχος Καλλιδένδρου.
Την αναμνηστική πλακέτα μου απέδωσε ο Αστυνομικός Διευθυντής Τρικάλων κ. Στέλιος Μπιλιάλης.
Η αναγνώριση μιας οποιαδήποτε προσφοράς προς τον τόπο αποτελεί ένα μοχλό για την κινητοποίηση του ηθικού δυναμικού του τόπου μας.
Πολλές ευχαριστίες στον Πρόεδρο, (Δήμαρχο Μουζακίου), κ. Γιώργο Κωτσό και το Δ.Σ. της ΠΕΔ.

«Η Παναγία του Βαλτινού», Τρίκαλα 2018  ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΤ. ΤΣΙΓΑΡΑ

Ανάρτηση του ποιητή Ηλία Κεφάλα στον λογαριασμό του, στο facebook

29-7-2018

Εδώ στις εσοχές της επαρχίας που ζούμε κεκρυμμένοι, μην προκαλώντας καθ’ οιονδήποτε τρόπο την δημοσιότητα, μη νομίζετε ότι μένουμε και ανενεργοί. Δημιουργούμε τον μικρό μας πολιτισμό απερίσπαστοι και αφοσιωμένοι στα μεράκια μας και δεν έχουμε απαιτήσεις ιδιαίτερες πέρα από τις πειστικές απαντήσεις που δίνουμε στον εαυτό μας. Κατά τα άλλα και τυπογραφικά εργαστήρια έχουμε και βιβλία βγάζουμε ιδίοις αναμαλώμασι και βιβλιοπωλεία έχουμε για να τα εκθέτουμε στις βιτρίνες τους και κόσμο, επίσης έχουμε, για να τα προσέχει και να τα συζητάει. Προ πάντων έχουμε συγγραφείς.
Ο λόγος σήμερα για τον Δημήτρη Τσιγάρα που, πολύ πιθανόν, να πηγαίνει κατά κάποιον τρόπο ενσυνείδητα χαμένος, επιμένοντας να μη φεύγει από τον γενέθλιο χώρο του. Σπουδαγμένος γραφίστας και επιμελητής βιβλίων καλλιεργεί παράλληλα όλες τις εγγενείς εφέσεις του, αυτές που τον αιχμαλώτισαν από την παιδική του ηλικία και τον οδήγησαν σ’ έναν πληθωρικό καλλιτεχνικό δρόμο: ζωγράφος, μουσικός, φωτογράφος, συγγραφέας, εκδότης, λαογράφος, κινηματογραφιστής. Μπράβο Δημήτρη!
Το άρτι εκδοθέν βιβλίο του είναι «Η Παναγία του Βαλτινού», με κείμενα τοπιολαογραφικά σύμμεικτα, όπως επεξηγεί ο υπότιτλός του. Πρόκειται για ιστορικές και λαογραφικές αναφορές γύρω από το πανέμορφο ξωκκλήσι, αλλά και μνήμες των γύρω χωριών, κυρίως του Βαλτινού. Εντυπωσιάζουν πέρα από τις κατατοπιστικές φωτογραφίες οι ζωγραφιές του Δημήτρη, που ζωντανεύουν με ενάργεια τους θρύλους του δάσους ή τους ήρωες των ομόθεμων κειμένων που ανθολογεί. Δυστυχώς ο χώρος δεν επιτρέπει να πούμε περισσότερα. Ήθελα απλώς να πω ότι είμαστε εδώ, υπάρχουμε και δημιουργούμε εν ακμή, στον τόπο μας.

Νέο βιβλίο για το Βαλτινό «Η Παναγία του Βαλτινού», του Δημήτρη Τσιγάρα

Με τίτλο «Η Παναγία του Βαλτινού» (Ιστοριολαογραφικά σύμμεικτα) κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Δημήτρη Τσιγάρα, από τις Γραφικές Τέχνες «Δημήτρης Τσιγάρας», έκδοση 2018.

Πρόκειται για ένα βιβλίο έρευνας και καταγραφής των στοιχείων του, σπάνιου για την περιοχή, δάσους με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού.

Είναι μια ιστοριολαογραφική έρευνα, μια συλλογή από διάφορες μελέτες και εργασίες, τεκμήρια και καλλιτεχνικές εκφράσεις πολλών ανθρώπων, που έζησαν, εκτίμησαν, αγάπησαν, γοητεύτηκαν και εμπνεύστηκαν από το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας.

Στις 192 σελίδες του περιλαμβάνονται μελέτες, κείμενα, εικόνες, παραμύθια, διηγήματα, ποιήματα, εξιστορήσεις, μαρτυρίες, χρονικά, τα οποία ως ένα ενιαίο σύνολο, σκιαγραφούν και δίνουν το καθένα με τον δικό του τρόπο, την συνολική ανάγλυφη εικόνα, το αποτύπωμα και την φυσιογνωμία της Παναγίας Βαλτινού.

Ταυτόχρονα αυτά τα κείμενα, μετρούν κάθε φορά την ένταση της νοσταλγίας που μας χωρίζει από το πολύπαθο μεν, αλλά πολύ ουσιαστικό εκείνο παρελθόν που προσδιόρισε καθοριστικά τον βίο μας και την σχέση μας με τον συγκεκριμένο τόπο, την Παναγία.

Πολλοί άνθρωποι εναπόθεσαν τις ελπίδες επάνω της, άλλοι εμπνεύστηκαν και εκφράστηκαν δημιουργικά με έργα τέχνης, και άλλοι απλά εισέπραξαν την ομορφιά και το μεγαλείο της.

Αυτή η αρμονία ανθρώπου και τοπίου, αυτή η σύμπνοια ανάμεσά τους, συνιστά τη θελκτική φυσιογνωμία του αλλά και τη βασική προϋπόθεση για τη διεκδίκηση της ξεχωριστής φυσικής καλλονής του.

Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο συγγραφέας Δημήτρης Τσιγάρας επισημαίνει μεταξύ άλλων:

… «Το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού αποτελούσε ανέκαθεν και αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους του χωριού Βαλτινού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Μέσα στο υπέροχο δάσος, στο πυκνό και ποικιλότονο πράσινο, με εξαίσια θέα, οι χριστιανοί πρόγονοι έστησαν το ιερό ξωκλήσι της Παναγίας, για να δοξάσουν έκθαμβοι το θαύμα της δημιουργίας και να ανοίξουν τους δικούς τους διαύλους επικοινωνίας με το θείο.

Πηγή ελπίδας, χαράς, γαλήνης, παρηγοριάς και ανακούφισης για πολλούς ανθρώπους αυτό το εκκλησάκι. Η λατρεία της Παναγίας, λατρεία σταθερή κι αγαπημένη μέσα στους αιώνες, έχει επιβιώσει σαν μια ανάμνηση ζεστή στη λαϊκή συνείδηση κατά τον εορτασμό της μνήμης, της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Η Παναγία εφεξής θα γίνει ξακουστή. Τόπος ιερός, προσκυνήματος. Σημείο σταθερό αναφοράς, υποβλητικός προορισμός, ασφάλειας και προστασίας για τους αδυνάτους.

Σαν αποκαλύπτεται σταδιακά, σε δέχεται με ευγένεια, με γλυκύτητα, με οικειότητα  και συνήθως, σε κάνει τελικά δικό της, σε κατακτά, προσφέροντάς σου μια ανυπέρβλητη αίσθηση μέθεξης στο συμπαντικό και σε κάτι ανείπωτο.

Σαν αυτοσυστήνεται, αναφέρεται ποικιλώνυμα ως: H παναγία του Θεού, η παναγία των ανθρώπων, η παναγία του δάσους, η παναγία του χωριού, η παναγία των χρωμάτων, η παναγία του φωτός, η παναγία της σαγήνης, η παναγία των αιώνων, η παναγία του σήμερα, η παναγία των τεσσάρων εποχών, η παναγία της συγχρονίας και της διαχρονίας, της κάθε μέρας και της κάθε ώρας, η παναγία της καρδιάς μας…

Είναι το δάσος των μύθων και των παραμυθιών που φιλοξένησε χιλιάδες πιστούς και φυσιολάτρες επισκέπτες, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν από τις έντονες αντιθέσεις της φύσης και ύφαιναν μαζί το πραγματικό με το εξωπραγματικό, πλάθοντας πολλούς εντυπωσιακούς μύθους, για να φτάσει στις μέρες μας και να γίνει το αγαπημένο των ευαίσθητων επισκεπτών, ντόπιων και ξένων.

Αυτό λοιπόν, το δάσος με την Παναγία του, επηρέασε πολλούς δημιουργούς του τόπου μας, που αναζήτησαν κατά καιρούς στην πολύτιμη κληρονομιά τους την έμπνευση, προκειμένου να δημιουργήσουν έργα με πολιτισμική αξία.

Η ανάγκη διάσωσης της ιδιαιτερότητας του πολιτισμού μας, της τοπικής ιδιαιτερότητας και της ιστορικής συνείδησης, η ανάγκη δηλαδή, να έχουμε ατομικό και συλλογικό παρελθόν, να παραλαμβάνουμε κάτι από τους προγόνους, να το συνεχίζουμε και να το παραδίδουμε στους απογόνους, έκανε επιβεβλημένη τη δημιουργία και την έκδοση αυτού του βιβλίου.

Ένας λαός γράφει την ιστορία του, όχι για να αφηγηθεί το παρελθόν του, τη γράφει για να οικοδομήσει ταυτότητα με την οποία θα παλέψει το μέλλον.

Με την ελπίδα, αλλά και την πεποίθηση ότι καλύπτεται ένα μεγάλο κομμάτι από τον στόχο, και την προσδοκία μας, να κληροδοτήσουμε στο Βαλτινό ακόμα ένα κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού του, το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στη νέα γενιά, με βαθιά ενσυναίσθηση για τον τόπο, την προσφορά, τη συνέχεια».

Για να περιηγηθείτε και να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ.

Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι

Εικονογραφημένο διήγημα, που η ιστορία του διαδραματίζεται στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού. Αποτελεί μέρος της κινηματογραφικής ταινίας με τον ομότιτλο τίτλο.

Είναι ένα ταξίδι πηγαιμού και επιστροφής με μια διανυκτέρευση, με εναλλαγές, με εμπειρίες και γνώσεις. Μια αφήγηση της διαδικασίας τέλεσης του πανηγυριού που αποτυπώνει το ξετύλιγμα της ζωής, που έχει να κάνει με την αρετή του πραγματισμού και της ευχαρίστησης που προσφέρουν τα απλά πράγματα.

Τόπος και κόσμος κατοικημένοι από την οικονομία και την απλότητα, μισό αιώνα πριν. Μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί, αλλά που άφησε πίσω της, αναλλοίωτο το στίγμα μιας λιτής και απέριττης ζωής.

Η επιστροφή στο παρελθόν γίνεται δια μέσω της περσόνας του μικρού ταξιδιώτη που διεκδικεί τα όνειρά του.

Το ξετύλιγμα των αναμνήσεων ξεκινάει με την προετοιμασία για το πανηγύρι, ακολουθεί η διαδρομή, η άφιξη, ο χώρος και η διαδικασία τελέσεως του πανηγυριού, η διανυκτέρευση, η δεύτερη ημέρα του πανηγυριού και η επιστροφή με τις εντυπώσεις και τη σχέση του μικρού ταξιδιώτη με τον παππού, ο οποίος μεταλαμπαδεύει τη θυμοσοφία του στον εγγονό του.

Η γνώση για το μικρό ταξιδιώτη είναι το σημαντικότερο απόκτημα στη ζωή.

Η σχέση με τον παππού του, ο θαυμασμός του λόγου και της θυμοσοφία του, τον στιγματίζουν, αν και κάποιες φορές διακατέχεται από την αμφιταλάντευση ανάμεσα στην προτροπή του παππού: «για την τήρηση του μέτρου» και την προσταγή του Καζαντζάκη: «Φτάσε όπου δεν μπορείς».

Σενάριο – Σκηνοθεσία - Σκίτσα: Δημήτρης Τσιγάρας

Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Μουσική: Χρύσανθος Μουζακίτης